Het Pardoen

Onze woonzorgcentra staan in voor een duurzame en collectieve huisvesting en verzorging van ouderen:

• ongeacht hun nood aan zorg
• ongeacht hun afkomst of herkomst
• ongeacht hun financiële draagkracht
• ongeacht hun politieke, ethische of filosofische overtuiging
• ongeacht hun culturele achtergrond
• ongeacht hun godsdienstige of spirituele overtuiging

Onze woonzorgcentra willen huizen zijn waar zowel gezonde als zorgafhankelijke ouderen wonen, verzorgd worden en op een serene manier kunnen overlijden.

Alle medewerkers van onze woonzorgcentra begeleiden de bewoner op elk van deze momenten. Wij willen ondersteuning bieden binnen de grenzen van de wettelijke normen en binnen de medische, verpleegkundige, psychosociale en budgettaire mogelijkheden.

Wij willen een open huis zijn, dat deelneemt aan het maatschappelijk leven. Externe groepen en personen zijn altijd welkom. Wij willen met onze bewoners werken aan een wisselwerking met de omgeving en op zoek gaan naar een optimale integratie.

Als woonzorgcentra zijn wij meer dan stenen huizen alleen.

Wij bieden onze bewoners in de eerste plaats een thuis waar zij zich geborgen en veilig kunnen voelen, waar zij zich kunnen terugtrekken, waar zij zichzelf kunnen zijn, waar zij energie kunnen opdoen, waar zij zich tot de buitenwereld kunnen richten.

Wij spreken daarom niet van residenten maar van bewoners, niet van verblijven maar van wonen.

Alle medewerkers zijn ervan overtuigd dat onze bewoners meer zijn dan onze klanten. Wij zijn personeel in hun huis.

Het is onze opdracht om het welbevinden van onze bewoners in al zijn dimensies te optimaliseren. Wij willen blijvend aandacht hebben voor een “waarderende handelswijze”, die de zelfwaarde van onze bewoners ondersteunt.

Wij willen de nadruk leggen op de individualiteit en de persoonlijke waardigheid van onze bewoners. Wij willen vanzelfsprekendheden, die dit in het gedrang brengen, in vraag stellen.

Wij werken samen aan het thuisgevoel van onze bewoners vanuit respect voor de ganse persoonlijkheid.

Als basishouding willen wij werken vanuit eerbied voor de bewoners. Wij willen vertrekken vanuit de mogelijkheden van onze bewoners in plaats vanuit de beperkingen, wij willen ondersteunen in plaats van overnemen, wij willen onze bewoners de keuze bieden om actief te zijn, wij willen ze niet in de passiviteit duwen. Wij zijn alert voor “oververzorging”.

Ter ondersteuning van de eerbiedvolle houding willen wij aandacht hebben voor:

Privacy van de eigen persoonlijke ruimte
Wij willen de fysieke en de mentale leefsfeer van onze bewoners respecteren.

De persoonlijke tijd en tijdsinvulling
Wij willen onze bewoners ondersteunen bij de invulling van hun tijd en de verwezenlijking van hun tijdsintenties.

De bescherming van de persoonlijke levenssfeer
Wij willen ons gedragen als professionelen ten opzichte van de bewoners, van derden en van elkaar.

De zelfredzaamheid
Alle medewerkers willen de fysieke en de mentale zelfstandigheid van de bewoners ondersteunen. Waar mogelijk onderbouwen wij de verbetering en het herstel.

Het aanvaarden van comfortzorg
Wij willen oog hebben voor beperkingen. Daarnaast willen wij met alle denkbare middelen het behoud van lichamelijk en geestelijk functioneren ondersteunen.

Een menswaardige laatste levensfase
Onze palliatieve werking willen we richten op levenskwaliteit. Wij willen leven toevoegen aan de dagen in plaats van dagen aan het leven.

Het behoud van inspraak
Wij willen dat onze bewoners inspraak hebben bij wat met hen gebeurt, bij wat er zich in hun omgeving voordoet. Wij geven vlot informatie. De klachtenprocedure hanteren wij als instrument ter verbetering van onze dienstverlening.

Wonen is een uitgangspunt van onze woonzorgcentra. Kwalitatief hoogstaande verzorging is een ander steunpunt waarop we willen bouwen.

Wij nemen zorgafhankelijke personen op. Binnen onze mogelijkheden hebben wij blijvend oog voor het uitbouwen van een aangepaste infrastructuur, het aanschaffen van geschikt materiaal en het werken met voldoende gekwalificeerd personeel.

We zijn een groep van medewerkers die onze bewoners deskundig willen omringen. Elke medewerker moet in staat zijn technisch adequate en efficiënte zorg af te leveren. Die zorg moet bovendien doorweven zijn met relationele zorg in een warme omgang met interne en externe betrokkenen.

Wij maken geen onderscheid in benoeming of waardering van afzonderlijke disciplines, maar beschouwen iedereen als zorgpersoneel. Zorg dragen voor onze bewoners is onafhankelijk van de zorgintensiteit.

Engagement én inzet willen we als kernattitude benaderen.

Wij wensen een werkomgeving te scheppen die onze medewerker in staat stelt zich professioneel en persoonlijk te ontplooien. Vrijwilligers, stagiairs en jobstudenten kunnen op onze ondersteuning rekenen.

Voor onze werking staan wij open voor de inbreng van die personen die voor onze bewoners belangrijk zijn. Hun gevoelens tegenover de nieuwe woonsituatie en zorgafhankelijkheid verdienen al onze aandacht in warme bezorgdheid.

Het management wil uitgaan van een integraal kwaliteitsbeleid, dat permanent streeft naar een systematische verbetering van de werking. Het management staat open voor vernieuwing van zorg en is gericht op het voeren van een gezond financieel beleid met de middelen ter beschikking gesteld in samenspraak met onze beheersorganen.

Met de vervangingsnieuwbouw is het Woon- en Zorgbedrijf Wervik toe aan de vierde generatie van residentiële opvang op dezelfde site en verlengt zo een eeuwenoude traditie.

Heilig Geesthuis

Deze traditie opent al in de 14de eeuw, met het opvangtehuis voor armen, het ‘Heilig Geesthuis’ dat deels aan de oppervlakte kwam tijdens de archeologische werken bij de voorbereiding van de vervangingsnieuwbouw.

Middeleeuws opvangtehuis

Op de bekende kaart van Wervik van Jacob van Deventer (rond 1560) is langsheen de oostzijde van de huidige Akademiestraat een huizenrij afgebeeld. Op de hoek van de huidige Koestraat met die Akademiestraat  is een groter gebouw met een toren getekend. Vermoed wordt dat dit gebouw het ‘Heilig Geesthuis’ moet zijn, een middeleeuws opvangtehuis voor armen dat al in het begin van de 15de eeuw in de archiefbronnen van Wervik voorkomt.

Sanderus

Op een uittreksel uit de kaart van Wervik door Sanderus (1640) hebben we de site in het rood omcirkeld. De bebouwing is in die tussenperiode schaarser bebouwd in vergelijking met 1560. Het bevolkingsaantal zou in die periode zelfs tot onder de 1000 zijn gedaald.

Hospice des Vieillards

In 1851 werd het ‘Hospice des Vieillards’ opgericht, een echt ‘oudemannenhuis’. Een gebouw met een heel mooie neoclassicistische gevel en twee slaapzalen, één voor mannen en één voor vrouwen…

In 1969 werd het totaal verouderde gebouw gesloopt en vervangen door “Het Pardoen”, dat in gebruik genomen werd op 11 maart 1969. Dit vergde een investering van 24 miljoen frank.

“Het Pardoen” werd gedoopt naar het smalle karrewegeltje, in de volksmond het Pardoenstraatje genoemd naar ene mijnheer Pardoen, een kleine vlasnijveraar die er woonde tegen de Leieoevers.

De nieuwe instelling telde drie verdiepingen voor 60 woongelegenheden: 44 voor validen, 2 ziekenkamers met telkens 4 bedden en 4 appartementen voor echtparen op de gelijkvloerse verdieping. Op de eerste verdieping was de mannenafdeling met 22 bedden, de tweede verdieping kon 22 vrouwen herbergen.

Elke bejaarde kreeg recht op zijn eigen kleine kamer. Aangezien men zich profileerde naar valide bejaarden, was er geen subsidiëring voor een private sanitaire cel.

Het dynamische bestuur betoogde in een zorgstrategisch plan van 2000 dat vervangingsnieuwbouw dringend noodzakelijk was geworden.

De inspectieverslagen vermeldden dat Het Pardoen verouderd is en om tal van redenen niet beantwoordt aan het concept van een hedendaagse en aangepaste collectieve huisvesting. Kleine bewonerskamers, geen sanitair op kamer, geen gemeenschappelijke leefruimtes, onaangepast voor rolstoelgebruikers, enzovoort.

Het werd hoog tijd voor een nieuwe voorziening …